VERDUISTERING IN DIENSTBETREKKING 8

verduistering in dienstbetrekking (8)

Na een paniektelefoontje van een aangesloten relatie met de mededeling dat een groot gedeelte van de winkelvoorraad bij een inbraak gestolen was, werd door BN een nader onderzoek ingesteld. Door opdrachtgever werden al twijfels geuit naar de toedracht van het voorval.

Ter plaatse gekomen bleek een medewerkster last te hebben van een aanval van hyperventilatie en werd liggend achter de toonbank geholpen door een GGD-arts. De twee overige medewerkers stonden er wat onbeholpen bij. Een van deze medewerkers bleek een relatie te hebben met de dame welke achter de toonbank lag. Aan de hand van de gegevens van de alarmcentrale bleek de winkel om 21.30 uur onder alarm gezet te zijn en de volgende ochtend om 9.13 uur weer van het alarm te zijn gehaald.

De nerveuze medewerker liet ons weten, dat zijn vriendin het alarm er om 21.30 uur opgezet had. Die ochtend bleek bij aankomst, volgens deze medewerker, het rolluik al omhoog te staan en het alarm eraf te zijn. Het vermoeden bestond dat er tussen het sluiten van de winkel en de opening de volgende morgen een inbraak had plaatsgevonden waarbij nagenoeg de gehele winkelvoorraad uit de vitrines werd ontvreemd.

Aan de hand van de gegevens van de alarmcentrale bleek dit dus niet te kloppen. De medewerker vertelde ons, dat hij de avond ervoor samen met zijn vriendin en een collega uit een ander filiaal dienst had gedaan. Hij vertelde ook dat hij die avond door een klant onder bedreiging beroofd was van privébezit welke hij op de toonbank had liggen. Vervolgens vertelde hij ons dat hij direct na sluiting van de winkel bij de politie aangifte wilde gaan doen van de beroving.

Nadat wij hem hadden medegedeeld dat zijn lezing van het gebeurde kennelijk niet op waarheid berustte, gaf hij toe de beroving te hebben verzonnen om de verzekeringsgelden te kunnen innen. Wij vertelden hem dat ook het verhaal van de inbraak niet klopte waarop hij, na enig tegengas, toegaf dat hij die avond met zijn vriendin, de collega van het andere filiaal en een collega die zich ziek had gemeld, de duurdere winkelvoorraad uit de vitrines had ontvreemd. Dit was al vóór sluiting van de winkel gebeurd en zij hadden de spullen in sporttassen naar een gereedstaande auto gebracht. De ‘zieke’ collega had de vermeende inbraak samen met hen, vanwege een arbeidsconflict, in scène gezet. De hyperventilerende vriendin was niet aanspreekbaar, kennelijk overmand door de aandacht die de ‘inbraak’ van zowel BN als van de politie kreeg. De ingeleende collega uit het andere filiaal ontkende in alle toonaarden iets van een in scène gezette ‘inbraak’ te weten.

Door ons werd contact opgenomen met de behandelend rechercheur van de politie en confronteerden hem met onze wetenschap. De rechercheur reageerde oprecht verbaasd dat de ware toedracht al vrij snel bekend was geworden en vertelde zelf ook al twijfels te hebben gehad over hetgeen gebeurd was.

In overleg met justitie werden alle medewerkers door vier rechercheurs aangehouden en voor verhoor overgebracht naar het politiebureau. Tijdens dit verhoor bekenden alle verdachten de verduistering van de winkelvoorraad en werd nagenoeg de gehele buit bij een inwoner van die stad aangetroffen en aan de rechtmatige eigenaar teruggegeven.

Opdrachtgever, uiteraard blij dat deze zaak was opgelost, had natuurlijk nog wel een organisatorisch probleem. Immers, waar haal je zo vlug vier nieuwe personeelsleden vandaan om de winkel te bemannen? Door ons werd de opdrachtgever op de hoogte gebracht van de mogelijkheid dat de financiële derving welke de tijdelijke sluiting met zich meebracht, alsmede de gemaakte onderzoekskosten, op de verdachten kunnen worden verhaald. Onlangs werd namelijk door een kantonrechter bepaald dat de onderzoekskosten van een particulier recherchebureau verhaald kunnen worden op de dader(s).